lunes, 31 de diciembre de 2012

AÑOS de Pablo Milanés


El tiempo pasa
Nos vamos poniendo viejos
Yo el amor
No lo reflejo como ayer
En cada conversación
Cada beso cada abrazo
Se impone siempre un pedazo
De razón

Vamos viviendo
Viendo las horas
Que van pasando
Las viejas discusiones
Se van perdiendo
Entre las razones
Porque años atrás
Tomar tú mano
Robarte un beso
Sin forzar el momento
Hacía parte de una verdad

Porque el tiempo pasa
Nos vamos poniendo viejos
Yo el amor
No lo reflejo como ayer
En cada conversación
Cada beso cada abrazo
Se impone siempre un pedazo
De razón

A todo dices que sí
A nada digo que no
Para poder construir
Esta tremenda armonía
Que pone viejo los corazones

Porque el tiempo pasa
Nos vamos poniendo viejos
Yo el amor
No lo reflejo como ayer
En cada conversación
Cada beso cada abrazo
Se impone siempre un pedazo
De temor

sábado, 29 de diciembre de 2012

Taller de teatro y limpieza de la Casa

Hemos tenido el taller de teatro para los niños. Lo pasamos muy bien. Gracias Mónica.
Los adultos aprovecharon para hacer la limpieza de la Casa de Cultura y Solidaridad, también damos las gracias, en este caso a los papás.

La Casa de Cultura y Solidaridad y todas sus actividades se mantienen gracias al trabajo gratuito de todos.
¡Feliz año 2013!

La era está pariendo...

viernes, 28 de diciembre de 2012

jueves, 27 de diciembre de 2012

TEATRO PARA NIÑOS Y LIMPIEZA




Amigos, este sábado 29 invitamos a todos los niños al taller de teatro: de 10h a 13h. Mientras ellos están pasándolo estupendamente con este taller también tendremos los adultos la jornada de limpieza de la Casa.
 Estaremos desde las 10 hasta las 13h y por la tarde de 17h a 19h. Por ello podéis acomodaros al horario que mejor os venga.
Ya sabéis que la Casa de Cultura y Solidaridad y todas las actividades que en ella realizamos se mantienen con trabajo gratuito y acabado el primer trimestre de este curso es conveniente darle una pasadita.
Gracias de antemano a todos los que podáis colaborar.
¡Chicos, os esperamos en el taller de teatro!!!

martes, 25 de diciembre de 2012

Ya ha nacido el Niño Dios

Desde la Casa de Cultura y Solidaridad "Guillermo Rovirosa" os deseamos a todos Feliz Navidad.

Este Dios que se hace niño y pobre por amor a todos los hombres nos ha traido la salvación.

Que pongamos nosotros de nuestra parte todo el deseo de Solidaridad que  Dios nos ha dado.

Con nuestro cariño.

domingo, 23 de diciembre de 2012

Concentración en A Coruña contra las causas del hambre

 Mientras el 83% de la humanidad padece o muere de hambre, el 17% tira y despilfarra alimentos.

La comida que tira Europa y EEUU alimentaría a todo el mundo.

La tierra produce alimentos suficientes para el doble de la población actual...

EL HAMBRE ESTÁ SIENDO PROVOCADA

Falta voluntad política y una sociedad fuerte que exija soluciones.

Queremos hombres y mujeres comprometidos que busquen justicia.

Por eso hemos vuelto a estar toda la jornada en las calles de A Coruña: Plaza de Lugo, Cantón 
Grande y Riego de Agua ofreciendo libros, revistas, vídeos, DVD...  en diálogo con la sociedad porque hoy los hambrientos también son silenciados.

Nadie puede ser neutral ante las injusticias.
Hemos denunciado a instituciones como la banca, multinacionales de la alimentación, a la Xunta y a los políticos que miran para otro lado o legislan contra los más débiles.
El hambre es el 1º problema político: PUEDE Y DEBE DESAPARECER.

domingo, 16 de diciembre de 2012

XXII años denunciando el hambre


A pesar de la lluvia quisimos ser la voz de los que son silenciados en nuestra sociedad porque hoy se hace negocio con el hambre del 83% de la humanidad y nosotros queremos una sociedad fuerte que exija justicia. Hombres y mujeres comprometidos, empeñados en la solidaridad permanente y así podremos ser respuesta.
Queremos agradecer a todos los que habéis apoyado y colaborado en la Concentración que celebramos este sábado en Santiago de Compostela.
Denunciamos la complicidad y responsabilidad de las instituciones en el despilfarro de alimentos como las grandes áreas comerciales, la hostelería...

Denunciamos a la banca, como el banco Sabadell que se enriquece con la especulación de los alimentos generando más hambre.

Y también exigimos a los políticos que dejen de legislar en contra de los más débiles favoreciendo desahucios y despilfarro de alimentos y hagan leyes para acabar con el crimen del hambre.

jueves, 13 de diciembre de 2012

Algunas fotos de la Tertulia con Eugenio


Aún está casi por estrenar el Concilio Vaticano II. ¡¡Qué importante para la Iglesia y especialmente para los laicos, ahondar en él y hacerlo vida!!


A pesar da chuvia e do vento...

Celebraremos a XXII MARCHA CONTRA AS CAUSAS DA FAME este Sábado 15 en Santiago de Compostela ás 18h na Pza do Toural. 

Gustaríanos contar coa vosa presencia!!! 

Asdo. Amigos da Casa de Cultura e Solidariedade.

domingo, 9 de diciembre de 2012

XXII MARCHA CONTRA AS CAUSAS DA FAME



Comunicado de Prensa

MARCHAS SOLIDARIAS POLA XUSTIZA EN NADAL
CONTRA AS CAUSAS DA FAME, O PARO E A ESCRAVITUDE INFANTIL
Non Matarás (Deus)

ECONOMÍA CANALLA: DESPILFARRO DE ALIMENTOS VS. FAME


            O primeiro problema da humanidade é a fame. O 80% da humanidade padecen fame nun dos seus graos e cada día morren 50.000 nenos. Só en España os supermercados botan ao lixo máis de 50.000 toneladas de comida fresca; cantidade que alimentaría anualmente a 43.000 familias. En Santiago de Compostela máis de 100 persoas percorren os comedores sociais cada día. En Nadal Xesús está entre os contedores de lixo buscando alimento, na rúa porque o desafiuzaron, está espoliado, explotado, con fame e frío...

Tamén en Nadal é cando o sector financeiro festexa os seus beneficios ou rescates.   
Entre as causas da fame unha é rapidamente evitable: a especulación con alimentos nos mercados a futuro de materias primas. Esta especulación provocou, ¡¡a millóns!!, o aumento das vítimas da fame desde 2008.
O Banco Sabadell e Caixa Catalunya son os actores principais e grandes promotores desta especulación en España.
Co 1% dos cartos dedicados ao rescate do sector financeiro mundial podería terse evitado a traxedia da fame no mundo. Denunciamos a falta de vontade política e a falta de humanidade do sector financeiro e, entre todo, do sector financeiro español.
O sistema bancario é responsable dos desafiuzamentos en España e a través da especulación de alimentos da morte de millóns de persoas. Se non dubidan en matar nenos para enriquecerse, ¿Por que dubidarían en roubar ás familias españolas?
A especulación é responsable da suba do prezo do millo e os cereais. Un sistema que utiliza a especulación para fixar o prezo do pan é un sistema que debe ser refeito desde a súa base.
Moitos adultos e mozos estamos comprometidos na loita contra estas inxustizas e percorreremos as institucións da nosa cidade cómplices do desperdicio de alimentos e a fame. Será unha marcha que se unirá ás miles de marchas convocadas por distintas organizacións en todo o planeta por un mundo máis solidario e fraterno.

As citas son:

SANTIAGO DE COMPOSTELA. SÁBADO 15 DE DECEMBRO DE 2012.
MARCHA. Sairá ás 18h da Pza do Toural. Rematará ás 19h na mesma praza.
A CORUÑA. SÁBADO 22 DE DECEMBRO DE 2012.
CONCENTRACIÓN. 18H en Riego de Agua.




Responsable de prensa por parte das organizacións convocantes:

Yolanda Gómez 646 066 020

AXÚDANOS A DIFUNDIR A CONVOCATORIA:




jueves, 6 de diciembre de 2012

Marcha pola cidade percorrendo institucións cómplices do despilfarro de alimentos

340 persoas percorren a diario os comedores sociais e bancos de alimentos en Santiago.

50.000 nenos morren cada día de fame.

Cos alimentos que se tiran podería alimentarse a 36 millóns de persoas cada ano.



A especulación é responsable da suba do prezo do millo e os cereais. Un sistema que utiliza a especulación para fixar o prezo do pan é un sistema que debe ser refeito desde a súa base.
 

¡¡¡ ACODE !!!!




SANTIAGO DE COMPOSTELA. SÁBADO 15 DE DECEMBRO DE 2012.
MARCHA. Sairá ás 18h da Pza do Toural. Rematará ás 19h na mesma praza.
Percorreremos institucións cómplices do despilfarro de alimentos.
A CORUÑA. SÁBADO 22 DE DECEMBRO DE 2012.
CONCENTRACIÓN. 18H en Riego de Agua.


martes, 4 de diciembre de 2012

Tertulia con Eugenio Rodríguez

"Concilio Vaticano II" en su cincuentenario.

¿Cuándo? Martes 11, 20:30h.

¿Dónde? Hospedería San Martín Pinario (cafetería). Si se cambiase el lugar se avisaría...

¿Quién es?
Eugenio Rodríguez es sacerdote diocesano en Las Palmas de Gran Canaria. Es Máster en Doctrina Social de la Iglesia y ha hecho su tesis doctoral sobre Guillermo Rovirosa "Espiritualidad y ética del pensamiento social cristiano" 


Nos escriben... "Por favor, no me devolváis a la residencia"

Diciembre 2012.

Lo primero que dijo Judit cuando nos vio fue: Vosotros sois mis nuevos papás, ¿verdad? A partir de ahí empezó una aventura hace ya 8 años que nos ha llevado a hacer un camino juntos no exento de dificultades, ni de satisfacciones.

Se calcula que 13.000 niños y niñas viven en familias de acogida en nuestro país. El acogimiento familiar consiste en cuidar temporalmente de un niño o niña y facilitar que pueda volver con su familia biológica. No es una adopción. La tutela la mantiene la administración, las familias ejercen la guardia y custodia. Desde el punto de vista del menor, es un recurso solidario que le va a permitir desarrollarse en un ambiente familiar y poder recuperar un cierto equilibrio emocional. Desde el punto de vista de los padres de acogida es un voluntariado de 24 horas al día y 7 días a la semana), durante no se sabe cuánto tiempo (quizá de por vida), sabiendo que, en cualquier momento, un juez, un técnico de servicios sociales o la propia familia biológica puede romper el vínculo que mantienes con esa persona que, como no puede ser de otra manera, se ha integrado en tu familia al 100%.
.Para ello la familia sólo cuenta (aparte de familia y amigos) con el apoyo de la administración, o de la entidad en la que ésta delegue esta tarea. Y no es nada fácil la convivencia entre el funcionariado y un voluntariado casi sin límites. Intentar fijar las reuniones en horarios de mañanas o exigir la aplicación de recursos inútiles para un menor al que apenas conocen, son el pan nuestro de cada día. Algunas comunidades autónomas, no todas, conceden ayudas económicas que apenas cubren el coste de la alimentación (unos 200 euros al mes). A Judit, el comedor del colegio le cuesta 175 euros. Sin extraescolares.

Pues bien, el acogimiento familiar no está exento de la crisis. En un momento en el que hay más niños residiendo en instituciones que nunca, ya se están dando casos de familias de acogida que no pueden mantener su compromiso solidario con el menor. Simplemente, no pueden. Si unimos las precariedades económicas familiares tan extendidas por la crisis a unos menores que, por lo general, requieren habitualmente de atenciones especiales, tenemos un callejón sin salida. Además, la administración se retrasa en los pagos y en algunas comunidades autónomas han llegado a acumular 6 meses de retrasos. Lo cual no sólo es injusto e insolidario, sino que es profundamente estúpido: la plaza en la residencia a la que ese mismo menor tendrá que volver cuando la familia no pueda más viene a costar entre 1.500 y 1.800 euros mensuales.

Soy tan torpe que no soy capaz de darme cuenta de que las familias de acogida seguramente hemos vivido por encima de nuestras posibilidades y hemos tenido unas atenciones que no merecíamos ni nos podíamos permitir. Y que una sociedad que cuida de los menores en situación de desamparo es deseable, pero no nos la podemos pagar. Qué torpeza la mía. Seguramente por eso no he llegado a político.

Un amigo nos preguntaba… ¿y por qué lo hacéis? La respuesta es fácil: a veces, si quieres ser coherente, es sencillamente imposible decir no.

El otro día Judit dejó una nota debajo de nuestra almohada. Nos pidió que la perdonáramos. Que no se iba a volver a portar mal. Que nos quería mucho y que, por favor, no la devolviéramos a la residencia. Que simplemente, le cuesta mucho portarse bien, pero que nos quiere mucho. Nos dieron ganas de dejarle una notita debajo de su almohada: “Hay otros que se portan mucho peor que tú y tienen responsabilidades de gobierno”.

Por cierto, ¿sabías que en nuestro país hay unos 10.000 menores que viven aún en residencias públicas porque no hay suficientes familias de acogida?

martes, 27 de noviembre de 2012

Rostros de nuestra sociedad

Al Palco de la Música de Ferrol se sube una mujer jovencísima. Su rostro no aparenta más de 30 años, pero ha sufrido desgracias desconocidas por la mayoría de los ferrolanos. A sus pies, señoras y señores resguardados por abrigos y gorras aguardan por su historia. ¿Saben ellos lo que es pasar frío y hambre en un coche desvencijado? Ahora lo sabrán. Porque Oli, madre de tres hijos, ha vivido "noches en soledad, días de albergue en albergue... viendo pasar el tiempo sin un estímulo".

“Te regalo mis noches en soledad y sin cariño, con hambre y frío”

lunes, 26 de noviembre de 2012

Muertos por hacer nuestra ropa

Al menos 120 personas han muerto calcinadas este domingo en una fábrica textil de nueve plantas situada en las afueras de Daca, la capital de Bangladesh, según ha confirmado un portavoz de los bomberos.
"Esta mañana hemos recuperado 120 cadáveres y el balance de muertos podría aumentar", ha reconocido el director general de la brigada de Bomberos, Abu Nayim Mohamad Shahidulá.
El aparatoso incendio que ha arrasado el complejo, situado en el cinturón industrial de la capital, se ha desatado en la planta baja a última hora del sábado. El fuego se propagó con gran rapidez, atrapando a centenares de trabajadores.
Las autoridades están investigando el origen del incendio, según ha sostenido el jefe de la Policía local, Badrul Alam, al diario bangladesí 'The Independent'. Medios locales informaban previamente de que podría haber unos 300 heridos en la fábrica.
Uno de los supervivientes citado por dicho periódico, Abu Taleb, ha señalado que los bomberos han tardado media hora en llegar a la fábrica. Muchos de los trabajadores han intentado sofocar las llamas sin éxito.
En este sentido, Taleb ha asegurado que los bomberos tampoco disponen del equipamiento adecuado para lidiar con el aparatoso incendio, lo que ha ralentizado el apagado de las llamas.
Bangladesh alberga alrededor de 4.500 fábricas textiles que producen para multinacionales como Tesco, Wal-Mart, H&M, Marks & Spencer, Kohl's y Carrefour.

Las multinacionales se aprovechan de la falta de derechos sindicales y las condiciones laborales de explotación. En Santiago de Compostela tenemos en el nuevo centro comercial a H&M y Carrefour.

domingo, 25 de noviembre de 2012

ÁFRICA RICA

Onte estiven no espectáculo "África: unha ollada a través do microteatro". ¡Unha marabilla! Un teatro sinxelo, moi creativo, e tremendamente verdadeiro... a verdade dun continente saqueado, violado, esquecido por uns e super explotado por outros, terriblemente rico e dramáticamente empobrecido,...

Todo isto puidemos falar despois... pero sobre todo quedou no corazón dos presentes. Graciñas, Compañía "Zeroalaizquierda". ¡¡ÁFRICA RICA!!

sábado, 24 de noviembre de 2012

¡¡Que divertido!!!

Lo hemos pasado muy bien y hemos aprendido cosas interesantes...

Nos hemos reunido otro sábado más para compartir la mañana y esta vez haciendo experimentos porque el taller estaba dedicado a la ciencia.

En este momento contemplamos asombrados cómo fuimos capaces de hacer, nada más ni nada menos, que un volcán. ¿Que cómo se hace? Pues es más sencillo de lo que pensáis, pero no lo apuntamos... así que a ver si se repite la experiencia!!!

Bueno, nos queda el último sábado de diciembre, estáis todos los chicos del barrio y los amigos invitados. Tendremos una mañana de teatro. Os esperamos.


viernes, 23 de noviembre de 2012

ESTE SÁBADO 24 DE NOVEMBRO

AVISO IMPORTANTE:

Cancélase un pase do espectáculo "África microteatro", o das 21h.
Teremos dous pases ás 18h e ás 19:30h. Desculpade as posibles molestias ocasionadas. Graciñas,



jueves, 22 de noviembre de 2012

XXII Marcha contra as causas da fame en Compostela



Movemento Cultural Cristián
Casa de Cultura e Solidariedade “Guillermo Rovirosa”
Rúa do Home Santo 47, baixo
15703- Santiago de Compostela


Queridos amigos:

Queremos compartir con vós a ledicia de celebrar a XXII Marcha contra as causas da fame na cidade de Santiago de Compostela e tamén teremos Concentración en A Coruña.
Este ano consideramos que cómpre saír ás rúas e estender o berro solidario porque a situación que vivimos aquí demostra que esta economía canalla que leva moitas décadas xerando fame e explotación nos países empobrecidos, está producindo “axustes estructurais” tamén aquí, na veciñanza, na nosa cidade.
Un dos feitos que demostran que a loita pola xustiza ten que ser internacional é a contraposición entre o despilfarro de alimentos e a fame. Só en España os supermercados botan ao lixo máis de 50.000 toneladas de comida fresca; cantidade que alimentaría anualmente a 43.000 familias. En Santiago de Compostela máis de 100 persoas percorren os comedores sociais cada día.
A loita contra as causas do paro esixe a loita contra as causas da escravitude infantil; porque esta economía canalla xera paro e explotación no Norte e escravitude infantil e fame no Sur.

Por iso vos convidamos a dialogar este tema a través do instrumento que vos poida valer:
-                Un obradoiro de investigación – acción sobre o despilfarro de alimentos.
-                A carpeta da Campaña pola Xustiza nas Relacións Norte – Sur que recollen actividades e materiais para o traballo con grupos. DVD sobre o tema.

E a compartir con nós unha Marcha pola cidade percorrendo institucións cómplices do despilfarro de alimentos. Sairá o sábado 15 de decembro ás 18h da Pza do Toural e ás 19h teremos o acto final na mesma praza.
Hoxe máis ca nunca hai a tentación de dicir “primeiro nós”, pero, ou a loita é solidaria ou non conseguiremos transformar este mundo inxusto nun mundo máis humano e solidario.

Unha aperta,
Amigos da Casa de Cultura e Solidariedade.


As citas son:

SANTIAGO DE COMPOSTELA. SÁBADO 15 DE DECEMBRO DE 2012.
MARCHA. Sairá ás 18h da Pza do Toural. Rematará ás 19h na mesma praza.
A CORUÑA. SÁBADO 22 DE DECEMBRO DE 2012.
CONCENTRACIÓN. 18H en Riego de Agua.

domingo, 18 de noviembre de 2012

Me han dicho que el Centro de Menores es la mejor opción para que yo pueda dedicarme solo a buscar un empleo



«Una vez vino un ángel a mi casa, timbró en la puerta y me dejó una bolsa entera de comida. No pude verlo, pero estaré eternamente agradecida». Cristina Rivadulla es una madre desesperada. Uno de los rostros de esta crisis que ha traído con ella mil y un dramas. 
Los yogures y las galletas están contados para desayunar: «A veces tengo que mezclar la leche con agua para que llegue para todos», confiesa. Cuando el dinero para hacer la compra se acaba -cobra una ayuda de 426 euros- son muchos los vecinos que acuden en su ayuda.
También la ropa se guarda como oro en paño para que aguante el trote invierno tras invierno: «Se van pasando las prendas. Todo se aprovecha», señala Cristina Rivadulla, que aunque solo tiene 34 años ya ha visto la cara más dura de la vida.
La Navidad está a la vuelta de la esquina y es en estas fechas cuando las cosas se ponen todavía más feas. Los niños más mayores, de doce, diez y seis años, se dan cuenta de que en su árbol no hay tantos regalos como en los de otros niños de su clase: «Les he dicho a los pequeños que los Reyes Magos también estarán pobres este año».

Cristina acude con frecuencia a Servicios Sociais de Ribeira y a Cáritas, pero asegura que últimamente se ve desatendida, al no poder acceder a diferentes subvenciones. Desde el Concello se ha señalado que se hace todo lo que se puede para ayudar no solo a esta ribeirense, sino a todas las familias que se encuentran desamparadas. Pero más que llenar la nevera lo que realmente le quita el sueño es perder a los niños. «Solo cobro 426 euros y temo que se lleven a mis hijos a un centro de menores. Los pequeños no pueden separarse de mí ahora. Me han dicho que esa es la mejor opción para que yo pueda dedicarme solo a buscar un empleo. He ido a varias entrevistas, pero nada de nada».

"Es duro, pero si un día me faltan es como si me faltara el aire".

Fte: extracto de www.lavozdegalicia.es

miércoles, 14 de noviembre de 2012

lunes, 12 de noviembre de 2012

DESPILFARRO DE ALIMENTOS VS. FAME


BADO 15 DE DECEMBRO
XXII MARCHA CONTRA AS CAUSAS DA FAME
(18h, Pza do Toural)

Faremos un percorrido por institucións da cidade que están implicadas no despilfarro de alimentos, nun mundo que condena á fame a 36 millóns de persoas cada ano.

«Hay que tomar medidas para prevenir los suicidios»

Extracto de La Voz de Galicia.

Entrevista al Dr Ferrer de la Unidad de Prevención de Suicios de Ourense.

-¿Cómo está incidiendo la crisis en los suicidios?
-Con los datos en la mano, no se puede decir que hayan aumentado, si bien es cierto que no existe un sistema eficiente para monitorizar el problema. Los datos del INE llegan con dos años de retraso y, los últimos, no apuntan por ahí. En Grecia sí. Allí se han duplicado.

-¿Y en el trabajo en la unidad, tampoco lo notan?
-En la consulta sí. Tratamos cada vez más gente cuyo principal problema es económico. Esos problemas se convierten en un estigma social. Un desahucio por ejemplo supone un fracaso absoluto. Hay que tomar medidas porque si no se ponen en marcha políticas que arbitren soluciones intermedias, que protejan a los individuos, veremos cómo la tasa de suicidio aumentará.

-¿Deben hablar los medios del suicidio o es mejor silenciarlo?
-Debe hablarse del suicidio, aunque con un enfoque correcto. En Grecia, algunos suicidios muy mediatizados contribuyeron a generar un cierto efecto contagio que hay que evitar. Existen una serie de normas generales que recomienda la OMS y creo que es un error no hablar de ello. Hay formas de prevenirlo, de detectarlo precozmente y aplicar un tratamiento al paciente. Cuando el problema se encaró de forma correcta, las víctimas en carretera empezaron a decrecer. Hoy mueren en España más personas por suicidio que por el tráfico, así que creo que se debería llevar adelante alguna campaña de prevención para paliar este problema. A la hora de informar sobre un suicidio es importante reseñar que hay alternativas, que la víctima no pidió ayuda, que no acudió al médico...

-¿Cómo se detecta a alguien en riesgo de suicidio?
-El suicidio es una conducta, no una enfermedad. Actualmente se estudian algunos marcadores genéticos, pero influyen muchos factores. La persona en riesgo puede identificarse porque se enfrenta a un dolor insufrible; se encuentra en un entorno de soledad, lo que le hace pensar que nadie le ayudará y cree que eso que le está ocurriendo no tiene solución y que es intolerable. Estos son los tres factores fundamentales.

miércoles, 7 de noviembre de 2012

Carmen Avendaño con nuestros amigos Canarios



Carmen Avendaño Otero (Vigo, 21 de noviembre de 1954) es una mujer conocida por su lucha contra el narcotráfico en Galicia y presidenta y coordinadora de la fundación Érguete-Integración. Es la cara de una larga lucha de mujeres militantes en Galicia (Madres contra la droga). Su lucha ha tenido frutos.

"Galicia se salvó de ser Sicilia"

martes, 6 de noviembre de 2012

Diversidade funcional e política

Pertence a un colectivo cun 80% de paro, para o que a sociedade entende como solución de integración “comprar lotería”. Recollemos un par de preguntas dunha entrevista publicada en www.praza.com a Marita Iglesias.

As persoas con diversidade funcional saben moito de culpabilizacións, foi unha estratexia histórica que funcionou moi ben. Tanto, que agora o discurso do capitalismo de casino, no proceso de salvación da súa clase fundadora, incorporou tamén a desempregados, enfermos crónicos e maiores ao espectro de parásitos sociais culpabilizantes. Hai moitos exemplos. O último, ese “non podemos seguir vivindo tan ben” do conselleiro delegado de El País, Juan Luis Cebrián, cando anunciou o despido dun cuarto da plantilla, mentres el se embolsaba 8,2 millóns de euros no 2011, un 228% máis que no 2000. Son argumentos parecidos aos que se empregaron tradicionalmente contra vostedes?
Para nós ese reproche da “boa vida gozada” preséntase como unha falacia con tintes indecentes. O asistencialismo, certa atención e soporte cara ás mulleres e homes con diversidade funcional pode dicirse que serviu para lavar a cara dunha moral que no fondo sempre entendeu que todo gasto vinculado cos nosos dereitos era un desperdicio. As leis que dan soporte os nosos dereitos incúmprense sistematicamente, os plans de emprego non nos sacaron en 30 anos de valores sempre próximos ao 80% de paro, segrégasenos do sistema educativo cara a contornas desvinculadas dunha sociedade que compra lotería para integrarnos, pódesenos esterilizar sen excesivo rubor legal… Onde foi que perdemos “a boa vida”?

Hai unha frase de Desmond Tutu que vén ao caso: “se es neutral en situación de inxustiza, elexiches o lado do opresor". Algo así pasou nestes últimos tempos en detrimento dos cidadáns con diversidade funcional, que malia pequenos avances lexislativos, seguíuselles aplicando a medida da ignorancia colectiva –por exemplo, a inmensa maioría dos edificios, dos locais de ocio, das tendas, dos bares, e até máis dun 30% dos da administración, incumpre a lei de accesibilidade, e fíxose a vista gorda-; é dicir, estábase co opresor. Pero agora, coincide en que rematou a neutralidade e a dimensión do opresor reactivouse ao motivar que as persoas en situación de dependencia volvan estar confinadas e recluídas coma noutros tempos? Desta volta volveron ser vostedes os primeiros en caer, sen consecuencias?

Si, evidentemente. Mais alá dun desexo san de xustiza colectiva materializado en pequenos logros e propostas, o sistema democrático que temos dende 1978 fracasou no recoñecemento e a posibilidade de exercitar dereitos básicos, elementais por parte das persoas con diversidade funcional. Trinta e cinco anos despois aínda seguimos dando voltas nas mesmas norias da accesibilidade ao medio, da educación inclusiva, mais vulnerábeis que outras á violencia... Como di un compañeiro meu pódese falar dun velado consenso euxenésico compartido pola dereita e a esquerda política cara ás persoas con diversidade funcional, aínda sendo certo que é unha elaboración cultural mais cultivada polo liberalismo económico, un virus xa presente nos cimentos do capitalismo, a competitividade, o productivismo… De todo iso tambén se infectou a esquerda nos últimos séculos e todavía lle enferma até o punto de decidirse con rotundidade onde ubicarnos nun mundo condicionado con ese liberalismo da economía que estraga a vida dunha xeración tras outra.

EN PONTEVEDRA: EDICIÓNS E CINE

ESTE SÁBADO 10 DE NOVEMBRO ESTAREMOS NA CIDADE DE PONTEVEDRA COAS EDICIÓNS "VOZ DE LOS SIN VOZ" (PZA SAN JOSÉ)



 E POLA TARDE... CINE "THE TAKE" NO CAFÉ "EL ESCRITOR"


 ANÍMATE A VIR COS AMIGOS...

lunes, 5 de noviembre de 2012

"AFRICA": una mirada a través del microteatro

"África: una mirada a través del microteatro" es uno de los espectáculos de la compañía Zeroalaizquierda. La historia de este continente tan rico y tan salvajemente expoliado se cuenta a través de la técnica de microteatro. Más información: www.zeroalaizquierda.com 


EN COMPOSTELA...

lunes, 29 de octubre de 2012

6º Aniversario de la muerte de un amigo: Julián Gómez del Castillo


Julián Gómez del Castillo nació el 10 de octubre de 1924 en la España del hambre. Nació en una familia obrera entregada al ideal de la justicia. Su padre, ateo y miembro dirigente de aquel PSOE militante, al igual que su abuelo, fue detenido tras la huelga general revolucionaria de octubre del 34 e ingresa en la cárcel. Saldrá en libertad vigilada en agosto del 35, para atender a su esposa enferma. Pocos días después, enferma su padre (siendo secretario general de la UGT de Granada), y muere. Su infancia le fue robada por el capitalismo. Muy pronto tuvo que trabajar y muy pronto se unió a las luchas sociales siendo capaz, con sus hermanos y otros niños, de obtener fondos para sostener huelgas. Recordaba con frecuencia cómo de niño metía en la cárcel los periódicos para su padre eludiendo la vigilancia carcelaria. Su madre ya viuda, cuando en 1936 estalla la Guerra Civil, se desplaza a la Felguera (Asturias), donde residía un hermano con 7 hijos, y se trae a cinco a casa. Ella luchó para que no les faltara el pan, aunque a ella le faltó muchas veces, y quiso evacuar a sus hijos antes de caer Santander en poder de Franco pero recibió la insolidaridad de los compañeros destacados de su padre. Julián con casi 19 años se convirtió al cristianismo y recibió el bautismo y entra en la militancia de la Juventud Católica. A partir de ese momento, lucha por la Justicia y vida cristiana formaron para él un solo cuerpo. En la militancia cristiana conoció a Trini, una joven obrera, con quien contrajo matrimonio cristiano del que vivirían 4 hijos de 11 que concibieron.
Su entrega al Ideal cristiano de Justicia se hacía vida, por aquellos años, en la promoción de centros culturales. Julián Gómez del Castillo conoce a Guillermo Rovirosa (hoy en proceso de beatificación) y lo acompañó desde la primera Asamblea de la HOAC hasta su muerte. Formó parte del grupo de conversos que dio solidez a esa organización desde la cual se lanza un periódico, el ¡Tú!, que Franco no dudó en cerrar. Aquellos militantes devolvieron la esperanza a una clase obrera completamente hundida y humillada: bufetes laboralistas, cursillos, hojas informativas, penetración en el sindicato vertical... todo servía para retomar la antorcha de la Solidaridad histórica de los pobres, mientras el PSOE iniciaba sus plácidas vacaciones en el exilio y abandonaba la promoción militante en España. El franquismo le persiguió sin piedad, llegando a padecer cárcel y todo tipo de controles. Junto a Rovirosa, fue el primer impulsor de la editorial ZYX, la editorial obrera más importante de la oposición franquista. Ya en épocas más recientes, fue el principal promotor del Movimiento Cultural Cristiano , la editorial Voz de los sin voz y a comienzos del tercer milenio teniendo en su corazón el drama de los pobres funda con otros militantes el partido Solidaridad y Autogestión Internacionalista (SAIn)

viernes, 26 de octubre de 2012

MARTES 30 O: CINE FORUM "SIN NOMBRE"


TÍTULO ORIGINAL Sin Nombre
AÑO 2009
DURACIÓN 96 min.

DIRECTOR Cary Fukunaga
GUIÓN Cary Fukunaga
MÚSICA Marcelo Zarvos
FOTOGRAFÍA Adriano Goldman
REPARTO Paulina Gaitan, Edgar Flores, Karl Braun, Kristian Ferrer, Diana García, Tenoch Huerta, Héctor Jiménez, Damayanti Quintanar, Guillermo Villegas, Luis Fernando Peña, Gabino Rodríguez
PRODUCTORA Coproducción México-EEUU; Canana Films / Creando Films / Primary Productions
WEB OFICIAL http://www.sinnombre-lapelicula.es
PREMIOS 2009: Festival de Sundance: Mejor dirección, mejor fotografía
GÉNERO Thriller. Drama | Inmigración. Drama social
SINOPSIS Sayra (Paulina Gaitan), una adolescente hondureña, se reúne con su padre para viajar con él a los Estados Unidos; a partir de Chiapas, viajan en el techo de un vagón de carga, donde están expuestos tanto a las inclemencias del tiempo como a la violencia. (FILMAFFINITY)

miércoles, 24 de octubre de 2012

ESTE SÁBADO 27 DE OUTUBRO

EN COMPOSTELA...

DEPORTE para todos os nenos de 3 a 12 anos que se apunten previamente. 10h-13h. ccys_santiago@hotmail.com


EN LUGO...

LECTURA para todos os cidadáns que queiran, a prezo de custe. Edicións "Voz de los sin Voz".


viernes, 19 de octubre de 2012

NIN BANDEIRAS NIN FRONTEIRAS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


O traballo gratuito no corazón da economía

 Nas xornadas de libre software na Cidade da Cultura, tamén tivo lugar unha charla: "O traballo gratuito no corazón da economia" por Magdalena Pérez, membro da Casa de Cultura e Solidariedade.
 18 de outubro de 2012.
 A relatora falaba das Edicións Voz de los sin Voz e lía que as edicións Voz de los sin Voz están para servir á solidariedade... e pódense fotocopiar, distribuir, etc. Non hai dereitos de autor nin  patentes cando se trata dun patrimonio común que quere servir á solidariedade.


martes, 16 de octubre de 2012

Unha perda importante

O Instituto Nacional de Estadística (INE) publicou este luns unha estimación da poboación que revela que Galicia perdeu 12.258 habitantes no último ano, até os 2.720.243. Neste ano 2011 máis de 37 mil persoas emigraron dende Galicia a outras comunidades ou fóra de España. En total nos últimos dous anos ao redor de 37 mil persoas emigraron de Galicia, sobre todo a Madrid, Catalunya e Pais Vasco.

Curas y Movimiento Obrero

Acaba de salir a la luz Los curas contra Franco, Ferrol 1950-1978, obra de Rosa Cal Martínez, ferrolana y profesora de Historia del Periodismo en la Complutense de Madrid. Un libro necesario para reconstruir los procelosos años del tardofranquismo en la ciudad de Ferrol. 

-Usted recupera al obispo Argaya Goicoechea, como pieza clave, ¿fue tan importante? -Sin él la cosa hubiese sido diferente. Fue quien mandó construir la Domus en 1963 que permitió los encuentros de los nuevos sacerdotes. Desdobló la diócesis para formar la concatedral de Ferrol. La iglesia pasó con él del Medievo a la Edad Contemporánea, trajo a muchos curas jóvenes. Fue todo un cambio. 

 -¿Quién fue el primer cura «comprometido»? -Gabriel, o Grabiel como le llamaban en Canido. Tenía un carácter muy fuerte y fue el primero en luchar en favor de una mujer represaliada de la fábrica de toallas que había en Ferrol. Llegó a consiliario nacional de la JOC y la HOAC, que hay que recordarlo, fue la cuna del moderno movimiento obrero. Luego se sumaron los otros. Sin ellos el movimiento obrero de Ferrol no habría alcanzado lo que alcanzó porque protegieron las primeras organizaciones cediéndoles las iglesias para las reuniones, apoyando a los represaliados... Eran utópicos, generosos, entregaron su vida a la causa por la que luchaban.

lunes, 8 de octubre de 2012

APRENDER XOGANDO


ACTIVIDADES DIRIXIDAS A NENOS DE 3 A 12 ANOS OS ÚLTIMOS SÁBADOS DE CADA MES... "APRENDER XOGANDO"

SÁBADO 27 DE OUTUBRO: DEPORTE.
SÁBADO 24 DE NOVEMBRO: CIENCIA.
SÁBADO 29 DE DECEMBRO: TEATRO.

Colaboración económica: 1 euro por familia.

É necesaria inscrición previa.

Moitas grazas a todos por colaborar. 

domingo, 30 de septiembre de 2012

Te esperamos!!!!

Baúl Mágico y teatro para niños

Empezamos un nuevo curso con nuevas actividades en la Casa de Cultura y Solidaridad

Aún estas a tiempo para apuntar a los que más quieres!

Los Martes de 18.00 a 19.00 estrenamos la actividad de "Baúl Mágico"!!
 Teatro infantil para desarrollar le creatividad y la imaginación!
En esta propuesta Teatral, la sonrisa de los niños es la protagonista.  
La sorpresa y la curiosidad dos aliados. En cada sesión  los niños se sorprenderán con la multitud de posibilidades que nos ofrecen las telas, globos, cuerdas, papel,... para encontrar  un  mundo nuevo repleto de imaginación.

Te esperamos este Martes 2 de octubre !!

Inscripciones y más información en el 658514787



Expresión Corporal a través del Teatro (de 4 - 8 años):     
Martes de 18.00 a 19.00
 A través del Juego trabajaremos de una forma divertida, la capacidad creativa y comunicativa del niño tanto a nivel  personal como con el grupo, descubriendo y  desarrollando la capacidad inventiva que todos tenemos.
 De los 4 a los 7 años es la etapa Dionisíaca. Momento de máxima expresión de la creatividad, en la que el Juego Simbólico se convierte en la herramienta más adecuada, sobre todo, si tenemos en cuenta la constante agresión a que se ve sometida la capacidad creativa de los niños por parte del ambiente y de los medios de comunicación, condicionando totalmente su desarrollo posterior.
Más información en el libro "El Baúl Mágico" de Moisés Mato. Editorial Ñaque
Rula Blanco  
Actriz, pedagoga y coordinadora de Teatro Social, se ha formado con  numerosos maestros Nacionales e Internacionales: Moisés Mato (Teatro de la Escucha, Madrid), Hugo Cruz (Teatro del Oprimido,Portugal),
Bárbara Santos (Mediador, Brasil), Eric de Bont (Clown, Ibiza), Johnny Melvill , Loco Brusca
Ha trabajado como educadora Teatral en múltiples escuelas y con numerosos colectivos en toda España, 
desde niños con discapacidad a jóvenes en riesgo de exclusión social o familias desestructuradas. Ha protagonizado cortos premiados y participado en películas reconocidas.
Actualmente destaca en las compañías teatrales “Zeroalaizquierda” y “Femenino Plural” en Madrid, en Galicia participa en  investigaciones teatrales y  diversos  trabajos con colectivos.