jueves, 29 de noviembre de 2012
martes, 27 de noviembre de 2012
Rostros de nuestra sociedad
Al Palco de la Música de Ferrol se sube una mujer jovencísima. Su
rostro no aparenta más de 30 años, pero ha sufrido desgracias
desconocidas por la mayoría de los ferrolanos. A sus pies, señoras y
señores resguardados por abrigos y gorras aguardan por su historia.
¿Saben ellos lo que es pasar frío y hambre en un coche desvencijado?
Ahora lo sabrán. Porque Oli, madre de tres hijos, ha vivido "noches en
soledad, días de albergue en albergue... viendo pasar el tiempo sin un
estímulo".
“Te regalo mis noches en soledad y sin cariño, con hambre y frío”
lunes, 26 de noviembre de 2012
Muertos por hacer nuestra ropa
Al menos 120 personas han muerto calcinadas este domingo en una fábrica textil de nueve plantas situada en las afueras de Daca, la capital de Bangladesh, según ha confirmado un portavoz de los bomberos.
"Esta mañana hemos recuperado 120 cadáveres y el balance de muertos podría aumentar", ha reconocido el director general de la brigada de Bomberos, Abu Nayim Mohamad Shahidulá.
El aparatoso incendio que ha arrasado el complejo, situado en el cinturón industrial de la capital, se ha desatado en la planta baja a última hora del sábado. El fuego se propagó con gran rapidez, atrapando a centenares de trabajadores.
Las autoridades están investigando el origen del incendio, según ha sostenido el jefe de la Policía local, Badrul Alam, al diario bangladesí 'The Independent'. Medios locales informaban previamente de que podría haber unos 300 heridos en la fábrica.
Uno de los supervivientes citado por dicho periódico, Abu Taleb, ha señalado que los bomberos han tardado media hora en llegar a la fábrica. Muchos de los trabajadores han intentado sofocar las llamas sin éxito.
En este sentido, Taleb ha asegurado que los bomberos tampoco disponen del equipamiento adecuado para lidiar con el aparatoso incendio, lo que ha ralentizado el apagado de las llamas.
Bangladesh alberga alrededor de 4.500 fábricas textiles que producen para multinacionales como Tesco, Wal-Mart, H&M, Marks & Spencer, Kohl's y Carrefour.
Las multinacionales se aprovechan de la falta de derechos sindicales y las condiciones laborales de explotación. En Santiago de Compostela tenemos en el nuevo centro comercial a H&M y Carrefour.
"Esta mañana hemos recuperado 120 cadáveres y el balance de muertos podría aumentar", ha reconocido el director general de la brigada de Bomberos, Abu Nayim Mohamad Shahidulá.
El aparatoso incendio que ha arrasado el complejo, situado en el cinturón industrial de la capital, se ha desatado en la planta baja a última hora del sábado. El fuego se propagó con gran rapidez, atrapando a centenares de trabajadores.
Las autoridades están investigando el origen del incendio, según ha sostenido el jefe de la Policía local, Badrul Alam, al diario bangladesí 'The Independent'. Medios locales informaban previamente de que podría haber unos 300 heridos en la fábrica.
Uno de los supervivientes citado por dicho periódico, Abu Taleb, ha señalado que los bomberos han tardado media hora en llegar a la fábrica. Muchos de los trabajadores han intentado sofocar las llamas sin éxito.
En este sentido, Taleb ha asegurado que los bomberos tampoco disponen del equipamiento adecuado para lidiar con el aparatoso incendio, lo que ha ralentizado el apagado de las llamas.
Bangladesh alberga alrededor de 4.500 fábricas textiles que producen para multinacionales como Tesco, Wal-Mart, H&M, Marks & Spencer, Kohl's y Carrefour.
Las multinacionales se aprovechan de la falta de derechos sindicales y las condiciones laborales de explotación. En Santiago de Compostela tenemos en el nuevo centro comercial a H&M y Carrefour.
domingo, 25 de noviembre de 2012
ÁFRICA RICA
Onte estiven no espectáculo "África: unha ollada a través do microteatro". ¡Unha marabilla! Un teatro sinxelo, moi creativo, e tremendamente verdadeiro... a verdade dun continente saqueado, violado, esquecido por uns e super explotado por outros, terriblemente rico e dramáticamente empobrecido,...
Todo isto puidemos falar despois... pero sobre todo quedou no corazón dos presentes. Graciñas, Compañía "Zeroalaizquierda". ¡¡ÁFRICA RICA!!
Todo isto puidemos falar despois... pero sobre todo quedou no corazón dos presentes. Graciñas, Compañía "Zeroalaizquierda". ¡¡ÁFRICA RICA!!
sábado, 24 de noviembre de 2012
¡¡Que divertido!!!
Lo hemos pasado muy bien y hemos aprendido cosas interesantes...
Nos hemos reunido otro sábado más para compartir la mañana y esta vez haciendo experimentos porque el taller estaba dedicado a la ciencia.
En este momento contemplamos asombrados cómo fuimos capaces de hacer, nada más ni nada menos, que un volcán. ¿Que cómo se hace? Pues es más sencillo de lo que pensáis, pero no lo apuntamos... así que a ver si se repite la experiencia!!!
Bueno, nos queda el último sábado de diciembre, estáis todos los chicos del barrio y los amigos invitados. Tendremos una mañana de teatro. Os esperamos.
Nos hemos reunido otro sábado más para compartir la mañana y esta vez haciendo experimentos porque el taller estaba dedicado a la ciencia.
En este momento contemplamos asombrados cómo fuimos capaces de hacer, nada más ni nada menos, que un volcán. ¿Que cómo se hace? Pues es más sencillo de lo que pensáis, pero no lo apuntamos... así que a ver si se repite la experiencia!!!
Bueno, nos queda el último sábado de diciembre, estáis todos los chicos del barrio y los amigos invitados. Tendremos una mañana de teatro. Os esperamos.
viernes, 23 de noviembre de 2012
ESTE SÁBADO 24 DE NOVEMBRO
AVISO IMPORTANTE:
Cancélase un pase do espectáculo "África microteatro", o das 21h.
Teremos dous pases ás 18h e ás 19:30h. Desculpade as posibles molestias ocasionadas. Graciñas,
Cancélase un pase do espectáculo "África microteatro", o das 21h.
Teremos dous pases ás 18h e ás 19:30h. Desculpade as posibles molestias ocasionadas. Graciñas,
jueves, 22 de noviembre de 2012
XXII Marcha contra as causas da fame en Compostela
Movemento
Cultural Cristián
Casa
de Cultura e Solidariedade “Guillermo Rovirosa”
Rúa do Home Santo 47, baixo
15703- Santiago de Compostela
ccys_santiago@hotmail.com 630 115 130
Queridos amigos:
Queremos compartir con vós a ledicia
de celebrar a XXII Marcha contra as causas da fame na cidade de Santiago de
Compostela e tamén teremos Concentración en A Coruña.
Este ano consideramos que cómpre
saír ás rúas e estender o berro solidario porque a situación que vivimos aquí
demostra que esta economía canalla que leva moitas décadas xerando fame e
explotación nos países empobrecidos, está producindo “axustes estructurais”
tamén aquí, na veciñanza, na nosa cidade.
Un dos feitos que demostran que a
loita pola xustiza ten que ser internacional é a contraposición entre o
despilfarro de alimentos e a fame. Só en España os supermercados botan ao lixo
máis de 50.000 toneladas de comida fresca; cantidade que alimentaría anualmente
a 43.000 familias. En Santiago de Compostela máis de 100 persoas percorren os
comedores sociais cada día.
A loita contra as causas do paro
esixe a loita contra as causas da escravitude infantil; porque esta economía
canalla xera paro e explotación no Norte e escravitude infantil e fame no Sur.
Por iso vos convidamos a dialogar
este tema a través do instrumento que vos poida valer:
-
Un
obradoiro de investigación – acción sobre o despilfarro de alimentos.
-
A
carpeta da Campaña pola Xustiza nas Relacións Norte – Sur que recollen actividades
e materiais para o traballo con grupos. DVD sobre o tema.
E a compartir con nós unha Marcha
pola cidade percorrendo institucións cómplices do despilfarro de alimentos.
Sairá o sábado 15 de decembro ás 18h da Pza do Toural e ás 19h teremos o acto
final na mesma praza.
Hoxe máis ca nunca hai a tentación
de dicir “primeiro nós”, pero, ou a loita é solidaria ou non conseguiremos
transformar este mundo inxusto nun mundo máis humano e solidario.
Unha aperta,
Amigos da Casa de Cultura e
Solidariedade.
As citas son:
SANTIAGO DE
COMPOSTELA.
SÁBADO 15 DE DECEMBRO DE 2012.
MARCHA. Sairá ás 18h da Pza do
Toural. Rematará ás 19h na mesma praza.
A CORUÑA.
SÁBADO 22 DE DECEMBRO DE 2012.
CONCENTRACIÓN. 18H en Riego de Agua.
lunes, 19 de noviembre de 2012
domingo, 18 de noviembre de 2012
Me han dicho que el Centro de Menores es la mejor opción para que yo pueda dedicarme solo a buscar un empleo
«Una vez vino un ángel a mi casa, timbró en la
puerta y me dejó una bolsa entera de comida. No pude verlo, pero estaré
eternamente agradecida». Cristina Rivadulla es una madre desesperada.
Uno de los rostros de esta crisis que ha traído con ella mil y un
dramas.
Los yogures y las
galletas están contados para desayunar: «A veces tengo que mezclar la
leche con agua para que llegue para todos», confiesa. Cuando el dinero
para hacer la compra se acaba -cobra una ayuda de 426 euros- son muchos
los vecinos que acuden en su ayuda.
También la ropa se guarda como oro en paño para
que aguante el trote invierno tras invierno: «Se van pasando las
prendas. Todo se aprovecha», señala Cristina Rivadulla, que aunque solo
tiene 34 años ya ha visto la cara más dura de la vida.
La Navidad está a la vuelta de la esquina y es en
estas fechas cuando las cosas se ponen todavía más feas. Los niños más
mayores, de doce, diez y seis años, se dan cuenta de que en su árbol no
hay tantos regalos como en los de otros niños de su clase: «Les he dicho
a los pequeños que los Reyes Magos también estarán pobres este año».
Cristina acude con frecuencia a Servicios Sociais
de Ribeira y a Cáritas, pero asegura que últimamente se ve desatendida,
al no poder acceder a diferentes subvenciones. Desde el Concello se ha
señalado que se hace todo lo que se puede para ayudar no solo a esta
ribeirense, sino a todas las familias que se encuentran desamparadas.
Pero más que llenar la nevera lo que realmente le quita el sueño es
perder a los niños. «Solo cobro 426 euros y temo que se lleven a mis
hijos a un centro de menores. Los pequeños no pueden separarse de mí
ahora. Me han dicho que esa es la mejor opción para que yo pueda
dedicarme solo a buscar un empleo. He ido a varias entrevistas, pero
nada de nada».
"Es duro, pero si un día me faltan es como si me faltara el aire".
Fte: extracto de www.lavozdegalicia.es
Fte: extracto de www.lavozdegalicia.es
miércoles, 14 de noviembre de 2012
lunes, 12 de noviembre de 2012
DESPILFARRO DE ALIMENTOS VS. FAME
SÁBADO 15 DE DECEMBRO
XXII MARCHA CONTRA AS CAUSAS DA FAME
(18h, Pza do Toural)
Faremos un percorrido por institucións da cidade que están implicadas no despilfarro de alimentos, nun mundo que condena á fame a 36 millóns de persoas cada ano.
Etiquetas:
Compostela,
cultura solidaria,
desobediencia,
despilfarro alimentos,
Economía,
Educación,
empobrecidos,
jóvenes,
militancia,
niños,
paro,
protagonismo,
Santiago
«Hay que tomar medidas para prevenir los suicidios»
Extracto de La Voz de Galicia.
Entrevista al Dr Ferrer de la Unidad de Prevención de Suicios de Ourense.
-¿Cómo está incidiendo la crisis en los suicidios?
-Con los datos en la mano, no se puede decir que
hayan aumentado, si bien es cierto que no existe un sistema eficiente
para monitorizar el problema. Los datos del INE llegan con dos años de
retraso y, los últimos, no apuntan por ahí. En Grecia sí. Allí se han
duplicado.
-¿Y en el trabajo en la unidad, tampoco lo notan?
-En la consulta sí. Tratamos cada vez más gente
cuyo principal problema es económico. Esos problemas se convierten en un
estigma social. Un desahucio por ejemplo supone un fracaso absoluto.
Hay que tomar medidas porque si no se ponen en marcha políticas que
arbitren soluciones intermedias, que protejan a los individuos, veremos
cómo la tasa de suicidio aumentará.
-¿Deben hablar los medios del suicidio o es mejor silenciarlo?
-Debe hablarse del suicidio, aunque con un
enfoque correcto. En Grecia, algunos suicidios muy mediatizados
contribuyeron a generar un cierto efecto contagio que hay que evitar.
Existen una serie de normas generales que recomienda la OMS y creo que
es un error no hablar de ello. Hay formas de prevenirlo, de detectarlo
precozmente y aplicar un tratamiento al paciente. Cuando el problema se
encaró de forma correcta, las víctimas en carretera empezaron a
decrecer. Hoy mueren en España más personas por suicidio que por el
tráfico, así que creo que se debería llevar adelante alguna campaña de
prevención para paliar este problema. A la hora de informar sobre un
suicidio es importante reseñar que hay alternativas, que la víctima no
pidió ayuda, que no acudió al médico...
-¿Cómo se detecta a alguien en riesgo de suicidio?
-El suicidio es una conducta, no una enfermedad.
Actualmente se estudian algunos marcadores genéticos, pero influyen
muchos factores. La persona en riesgo puede identificarse porque se
enfrenta a un dolor insufrible; se encuentra en un entorno de soledad,
lo que le hace pensar que nadie le ayudará y cree que eso que le está
ocurriendo no tiene solución y que es intolerable. Estos son los tres
factores fundamentales.
domingo, 11 de noviembre de 2012
viernes, 9 de noviembre de 2012
miércoles, 7 de noviembre de 2012
Carmen Avendaño con nuestros amigos Canarios
Carmen Avendaño Otero (Vigo, 21 de noviembre de 1954) es una mujer conocida por su lucha contra el narcotráfico en Galicia y presidenta y coordinadora de la fundación Érguete-Integración. Es la cara de una larga lucha de mujeres militantes en Galicia (Madres contra la droga). Su lucha ha tenido frutos.
"Galicia se salvó de ser Sicilia"
martes, 6 de noviembre de 2012
Diversidade funcional e política
Pertence a un colectivo cun 80% de paro, para o que a sociedade entende
como solución de integración “comprar lotería”. Recollemos un par de preguntas dunha entrevista publicada en www.praza.com a Marita Iglesias.
As persoas con diversidade funcional saben moito de culpabilizacións, foi unha estratexia histórica que funcionou moi ben. Tanto, que agora o discurso do capitalismo de casino, no proceso de salvación da súa clase fundadora, incorporou tamén a desempregados, enfermos crónicos e maiores ao espectro de parásitos sociais culpabilizantes. Hai moitos exemplos. O último, ese “non podemos seguir vivindo tan ben” do conselleiro delegado de El País, Juan Luis Cebrián, cando anunciou o despido dun cuarto da plantilla, mentres el se embolsaba 8,2 millóns de euros no 2011, un 228% máis que no 2000. Son argumentos parecidos aos que se empregaron tradicionalmente contra vostedes?
Para nós ese reproche da “boa vida gozada” preséntase como unha falacia con tintes indecentes. O asistencialismo, certa atención e soporte cara ás mulleres e homes con diversidade funcional pode dicirse que serviu para lavar a cara dunha moral que no fondo sempre entendeu que todo gasto vinculado cos nosos dereitos era un desperdicio. As leis que dan soporte os nosos dereitos incúmprense sistematicamente, os plans de emprego non nos sacaron en 30 anos de valores sempre próximos ao 80% de paro, segrégasenos do sistema educativo cara a contornas desvinculadas dunha sociedade que compra lotería para integrarnos, pódesenos esterilizar sen excesivo rubor legal… Onde foi que perdemos “a boa vida”?
Hai unha frase de Desmond Tutu que vén ao caso: “se es neutral en situación de inxustiza, elexiches o lado do opresor". Algo así pasou nestes últimos tempos en detrimento dos cidadáns con diversidade funcional, que malia pequenos avances lexislativos, seguíuselles aplicando a medida da ignorancia colectiva –por exemplo, a inmensa maioría dos edificios, dos locais de ocio, das tendas, dos bares, e até máis dun 30% dos da administración, incumpre a lei de accesibilidade, e fíxose a vista gorda-; é dicir, estábase co opresor. Pero agora, coincide en que rematou a neutralidade e a dimensión do opresor reactivouse ao motivar que as persoas en situación de dependencia volvan estar confinadas e recluídas coma noutros tempos? Desta volta volveron ser vostedes os primeiros en caer, sen consecuencias?
Si, evidentemente. Mais alá dun desexo san de xustiza colectiva materializado en pequenos logros e propostas, o sistema democrático que temos dende 1978 fracasou no recoñecemento e a posibilidade de exercitar dereitos básicos, elementais por parte das persoas con diversidade funcional. Trinta e cinco anos despois aínda seguimos dando voltas nas mesmas norias da accesibilidade ao medio, da educación inclusiva, mais vulnerábeis que outras á violencia... Como di un compañeiro meu pódese falar dun velado consenso euxenésico compartido pola dereita e a esquerda política cara ás persoas con diversidade funcional, aínda sendo certo que é unha elaboración cultural mais cultivada polo liberalismo económico, un virus xa presente nos cimentos do capitalismo, a competitividade, o productivismo… De todo iso tambén se infectou a esquerda nos últimos séculos e todavía lle enferma até o punto de decidirse con rotundidade onde ubicarnos nun mundo condicionado con ese liberalismo da economía que estraga a vida dunha xeración tras outra.
As persoas con diversidade funcional saben moito de culpabilizacións, foi unha estratexia histórica que funcionou moi ben. Tanto, que agora o discurso do capitalismo de casino, no proceso de salvación da súa clase fundadora, incorporou tamén a desempregados, enfermos crónicos e maiores ao espectro de parásitos sociais culpabilizantes. Hai moitos exemplos. O último, ese “non podemos seguir vivindo tan ben” do conselleiro delegado de El País, Juan Luis Cebrián, cando anunciou o despido dun cuarto da plantilla, mentres el se embolsaba 8,2 millóns de euros no 2011, un 228% máis que no 2000. Son argumentos parecidos aos que se empregaron tradicionalmente contra vostedes?
Para nós ese reproche da “boa vida gozada” preséntase como unha falacia con tintes indecentes. O asistencialismo, certa atención e soporte cara ás mulleres e homes con diversidade funcional pode dicirse que serviu para lavar a cara dunha moral que no fondo sempre entendeu que todo gasto vinculado cos nosos dereitos era un desperdicio. As leis que dan soporte os nosos dereitos incúmprense sistematicamente, os plans de emprego non nos sacaron en 30 anos de valores sempre próximos ao 80% de paro, segrégasenos do sistema educativo cara a contornas desvinculadas dunha sociedade que compra lotería para integrarnos, pódesenos esterilizar sen excesivo rubor legal… Onde foi que perdemos “a boa vida”?
Hai unha frase de Desmond Tutu que vén ao caso: “se es neutral en situación de inxustiza, elexiches o lado do opresor". Algo así pasou nestes últimos tempos en detrimento dos cidadáns con diversidade funcional, que malia pequenos avances lexislativos, seguíuselles aplicando a medida da ignorancia colectiva –por exemplo, a inmensa maioría dos edificios, dos locais de ocio, das tendas, dos bares, e até máis dun 30% dos da administración, incumpre a lei de accesibilidade, e fíxose a vista gorda-; é dicir, estábase co opresor. Pero agora, coincide en que rematou a neutralidade e a dimensión do opresor reactivouse ao motivar que as persoas en situación de dependencia volvan estar confinadas e recluídas coma noutros tempos? Desta volta volveron ser vostedes os primeiros en caer, sen consecuencias?
Si, evidentemente. Mais alá dun desexo san de xustiza colectiva materializado en pequenos logros e propostas, o sistema democrático que temos dende 1978 fracasou no recoñecemento e a posibilidade de exercitar dereitos básicos, elementais por parte das persoas con diversidade funcional. Trinta e cinco anos despois aínda seguimos dando voltas nas mesmas norias da accesibilidade ao medio, da educación inclusiva, mais vulnerábeis que outras á violencia... Como di un compañeiro meu pódese falar dun velado consenso euxenésico compartido pola dereita e a esquerda política cara ás persoas con diversidade funcional, aínda sendo certo que é unha elaboración cultural mais cultivada polo liberalismo económico, un virus xa presente nos cimentos do capitalismo, a competitividade, o productivismo… De todo iso tambén se infectou a esquerda nos últimos séculos e todavía lle enferma até o punto de decidirse con rotundidade onde ubicarnos nun mundo condicionado con ese liberalismo da economía que estraga a vida dunha xeración tras outra.
EN PONTEVEDRA: EDICIÓNS E CINE
ESTE SÁBADO 10 DE NOVEMBRO ESTAREMOS NA CIDADE DE PONTEVEDRA COAS EDICIÓNS "VOZ DE LOS SIN VOZ" (PZA SAN JOSÉ)
E POLA TARDE... CINE "THE TAKE" NO CAFÉ "EL ESCRITOR"
ANÍMATE A VIR COS AMIGOS...
E POLA TARDE... CINE "THE TAKE" NO CAFÉ "EL ESCRITOR"
ANÍMATE A VIR COS AMIGOS...
lunes, 5 de noviembre de 2012
"AFRICA": una mirada a través del microteatro
"África: una mirada a través del microteatro" es uno de los espectáculos de la compañía Zeroalaizquierda. La historia de este continente tan rico y tan salvajemente expoliado se cuenta a través de la técnica de microteatro. Más información:
www.zeroalaizquierda.com
EN COMPOSTELA...
EN COMPOSTELA...
Suscribirse a:
Entradas (Atom)